Sehabe - Eflatun

Acımak mı telafi ? Acıtmak mı haz veren?
Duygular mı bağ olan ? Anılar mı öldüren ?
Sevgi gözünü yummuş aşk zamansız katil.
Özlemek mahpus mu umut bekler mahmur.
Yollar uzar gidermiş, ömür oysa pek kısa.
Gelecekten haber yok .Geçmiş çok mu belli ha ?
Sağlık desen elemden yatak yorgan kalmış
Sabır bile isyandaysa yağmurlar neylesin ?
Özgür ruh ve beden , her insan ayrı dünya
Sen bir dağ, ben bir dağ, dağ dağa küsmüş.
Yürek çıkmaz yolda, kader hep mi kahpe?
Birbirinden habersiz diyarlara göçmüş
Nefes almamın nedeni elvedayla yola düşer .
Ömrüm halsiz bitap kalır vefam pek bi çaresiz.
Beyazlarla doğar , siyahlarla ölürüz
Beyazları da giyer, gelin gibi gideriz.



Nakarat:
Yanaklarıma gözyaşımın tacizi var olamaz
(olamaz)
Beni kurtarın
Mutluluğun fethi yalandanmış.
(hayır!)
Evet anladım
Gökyüzün Haşim havası var
Cenge tutuşmuş kalem ara sıra
Ölüme yakındır yaşama uzak
Güneşimin bahtı kara


Gülücükler kalmaz , yar gidince açmaz
Diken biter yüzümde aynam gülücük saçmaz.
Bedenim çokta yalnız, çoğu zaman da titrek
Depremlere mi özenmiş sebebi nedir bilmem ?
Umarım muradıma tekme tokat dalmış
Umudum utkuya kavuşamayacak elem
Mutluluk güneş olmuş bense ay ve yıldız
Beraber görünür müyüz ahh bi bilsem
Madem kaybetmiş beden bari ruh kazansın
Gözlerinden firar eden her bi damla ben gibi.
İstediğin bu olsun dünyadan göçemde
Bensizlikle mutlu kal ömrün huzur bulsun
Göz görmüyorsun maden (ştt) gönül susta katlan!
Vuslat artık pek bi yakın bak bu son nefeslerim.
Sensizliği sen geçen şu garibin saatleri
Sonsuzluğu sen geçecek bilmesen de sevgilim



Nakarat:
Yanaklarıma gözyaşımın tacizi var olamaz
(olamaz)
Beni kurtarın
Mutluluğun fethi yalandanmış.
(hayır!)
Evet anladım
Gökyüzün Haşim havası var
Cenge tutuşmuş kalem ara sıra
Ölüme yakındır yaşama uzak
Güneşimin bahtı kara