Ezginin Günlüğü - Kadıköy

Bir akşam masası, iki kişiyiz, sen ve ben
Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden
Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden

Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın
Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

[Nakarat]
Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım
Geçmem bir daha Kadıköy'den x 2

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen
[Nakarat]

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?
Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

[Nakarat]

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen
Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

[Nakarat]

Geçmem bir daha Kadıköy'den