Mehmethan - Kum Saati

"akrep bile yelkovan peşinde
kum saati gibidir bu düzenler
yorulurda durulur pilibitince
soluğu kesilipte dudak büzenler"



darbesini yemişte kefeni aramış
eski defterde geçmişi taramış
aşkı iyi gelmiş bedene yaramış
göz yaşı ile orantılı yarılamış


kimbilebilir aşkı terkedince
kalbden kazıyarak silinince
başka aşkların peşine düşünce
eskiye bakıpta bir görününce


durmaz bu yürek bağırıpçağırır
gözyaşına boğulur bide hıçkırır
ihanetine kızar sana çıldırır
kızmak neye yarar boşa çırpınır


gözlerini kapa güzlerin peşinde
yum sakın açmaDA kendi içinde
kurulu düzenİNDE sonu seçince
aşkı göm YERE sersefilce


bitirir içinde ama bide onasor
lav düşer alevlendirir kalbi
yakar eritir sen kalbini yor
elini tutsa düşmeyecek san ki

ilginç olan seni severken
arkasına bakmadan ona giderken
unutmak tır aşkı tek gerekçen
ama nasıl olur ki onu severken


hergün yenilenen nefese doluşun
songün gelmeden keyfler buluşun
dedikodu ve gırla kimki konuşur kaybedilen nesil yeniyi soruşur



gölgesine sığındı ona dayandı
ama hasatINDAN önce sarardı
kış gelmeden yeri göğü karardı
alamadı kanamadı tadamadı kalamadı



Şimdi yokluğuna aşkı sattığına
İnanmak bile istemem sana ben
Gözlerindeki parıltı içindeki aynada
Kendimi görmeyi özledim yine ben



YEŞİL Bİ YAPRAK SARARIP SOLDU
BİLEMEZDİKİ buda SEVERKEN OLDU
YAŞLANDI VE DALINDAN KOPTU
YERE DÜŞERKEN ANLADI ROLDü



KONUSUZ Bİ SAHNE DİR BU OYUNdu
TADINA VARMADAN GELİR SONUNdu
GEL GİDELİM GÖKYÜZÜNE DOĞRU
BİTMESİN SENLE YÜKSELEN TONUmdu



ZAMANI DURDUR TÜM SESİ SUSTUR
ÇIT ÇIKMASIN VE HIZLI AKMASIN
KALBİMİN İÇİNDE NEFESİM SENSİN
HEYECAN VEREN VE AŞKA İTENSİN




"akrep bile yelkovan peşinde
kum saati gibidir bu düzenler
yorulurda durulur pilibitince
soluğu kesilipte dudak büzenler"