Abgun Şah - Güneş Batmaya Yakın

Ne zaman ki çok seversin, o zaman kaybedersin.
Tarif edilen hiç bir sıfata sığmaz aşk.
Çünkü hepsini mahfedersin.
Yalnızlıkla seyredersin.
Elin cebine gittiğinde hep boş bir mendil istersin.
Haksızlıkla sıvandım.
Başkalarında aranmaktan kendimi kaybettim ve maviliğime boyandım.
Çizgilerle dolu alnım, hayallerle yaşlandım.
Ateşlerinin közüyle ben teker teker haşlandım.
Gönül konağında somutladığım ne varsa soyutlandı.
İhanet kimilerince sevgi olarak yorumlandı.
Ayların yapraklarına sekizinci olarak takıldım. Huzuru her çağırdığımda saatlerce homurdandı.
Burası benim karanlığım, uzak dur ışıktan.
Bana bulandığında kurtulamazsın şimdi hayıflan.
Kayıkların batar bu denizde, kolla tebessümünü.
Kalbim çok kırıldı sana aç kaldığı için zayıflıktan.

Nakarat
Bak güneşe batmaya yakın. Adını dilim anmaya yakın.
Yine bu canım yanmaya yakın. Akın akın gelme üstüme.
Kış tutuşturur ayrılık ellerime, tüm dertler kaçar ben düzelirken.
Ay vurur güzelliğini benim eşsiz denizlerime.