İzel - Mesken

Her mutlulukta bir mutsuzluk varmış

Her gülüşümde ağlar mişim meğer

Geceyi mesken tutmuşum bilmeden

Meğer gecelerde kederliymiş benden


Bıktım artık kaderci gönüllerden
Bıktım artık nöbet tutan kalplerden


Denizlerde köpük olsam

Yok olurdum sessizce

Ne güneş görürdü beni

Ne de sorardı gece