Mikyas Mon - Yağdırdı Bulutlar Yağmurlarını

Arkam dönük yollara tersten adımlar attım
Tahtımdan düşüyorum nazarlardan kaçamadım
Çocukluğumda yaşayamadım güzel günler
Katlettiler savaşım zamanla içten başladı
Göç başladı gönlümün sevgisiz sokaklarından atıldı
Ben çocuktum,kurdular bana kum taneleriyle dünya
Hava soğuktu,üstüme örtecek çeket asla bulamazdım
Babamı bile tanıyamamışım beşikten kalkıp on dokuzuma dek
Buhran dünya eli sopalı bir öğretmen (öğretmen)
Ellerim mahkum suçlu gördüler bileğime bağladılar kelepçeyi
Mapushane hayatı yaşadım evimin dört duvar arasında
Gömüldü toprağa hatırası kalmadı anılarımın hiç biri
Bu ümit gemisinde yaygınlaştı ümitsizlik yelleri

[Nakarat]

Ilıkça esen mevsimlerim de yağdırdı bulutlar yağmurlarını
Kar ördü asıl toprağımı güneşimi göstermedi asla
Kalbe zarar veren hayatı vesselam
Ve bir kelam oku halim yok