Abdülbaki Kömür - Dağlarda Kardeşlerim Var

Etekleri kuzulara otlak
doruklari kartallara mesken olmus
daglar vardir yeryuzunde
Kafkastir ,Hindikustur ,Himalayadir,balkandir
kiminin adi
kisin hircin ruzgarlarla kamcilanan
yazin hoyrat gunesle kavrulan
mor daglar ,kara daglar ,ak daglar
kar cicekleri veren baharin kuytularinda
sabah gunesi beleyen
al bebek gul bebek kundaklayan
aksam koynuna alan
ana gibi yar gibi saran
ve…
ve o daglarda insanlar yasar
bilirmisiniz?
o daglarda insanlar aglar
duyarmisiniz
o daglarda cocuklar usur ,analar agit yakar
babalar caresizligin tunctan duvarlarini zorlar
habire
iste o daglarda benim kardeslerim vardir
benim kardeslerim orda yasar
terden sirilsiklam percemlerini dusurmusler
alinlarina
cihadi yazmislar yureklerine
sevda koymuslar boylum boylum gozbebeklerine
'Bismillah” bilmisler sozun ilkini
zalime isyan cicekleri goncalamislar mavzer mavzer
gunes kizil bir nokta birakirken zamana
kardeslerim kursun sikar, bomba patlatir, silah
dogrultur
Afganda,Filistinde,Bosnada,Azerbaycanda, morada
daha nice nice yerde,nice yerlerde
alinlarinda sehadet gullerinden bir celenk
goguslerinde mermi izlerinden seref madalyalari
ve ellerinde namus saydiklari silahlariyla…
kardeslerim ot koparir daglarda
tutun basar onulmaz yaralara
yemlik toplar, cigdem ayiklar topraktan
yagmur suyu biriktirir kovuklarda, kakmalarda
kar emer doruklardan
yusufcuk kusunu dinler gecenin katmerli ortasinda
hasretini bastirir bir nebzede olsa…
isaret fisekleri yirtar gecenin gizemini
projektorler boler urkuten dehsetini
bosluga dogru cakallar ulur tiknefes bir sehidin kanini koklar karincalar
cicege konar gibi konar
bal ozu emer gokyuzunden arilar
yediveren filizlenir ellerinin dustugu yerde
kan kirmizi..
kardeslerim namaza durur
dumanli daglarin eteklerinde
duaya durur
kekik kokusuna fit olmus bozkirlarin kuzguni
cayirlarinda
aksam ezani percinlenir mevzilere dalga dalga
bir avuc kum dolanir kollarina
gun yorgunlugunu soker atar kaygidan yana
arkalarina burunur de yatarlar
citirtisini duya duya yanan atesin
kivilcimlarin raksini seyrede seyrede uykuya
varirlar
duman kokusunu ceke ceke genizlerine
alev piriltilari yalar yuzlerindeki ter tuzunu
daha bir baska gorunur sakallari kardeslerimin
alacakaranlikta
daha bir baska catiktir kaslari
daha baska bir tebessum seyirir gozkapaklarinda
daha bir baska heybeti konuk eder pazularinda
bileklerinde
daha bir baska soyler turkusunu,agidini,marsini
daha bir baska okur kitabini
daha bir baska yazar destanini…
ne ki sevda Hakka sevdalanmaktan ozge
ne ki hayat Hakki yasamadiktan sonra
ne ki kavga Hak yolunda omayinca
ne ki olum ,sehadete varmayinca!
ne oyun pesinde kardeslerim
ne oyuncak ardinda
ne macera ,ne monotonlugu kirmak maksat
ne de nam salmak dunyaya
sinir kavgasi degil
toprak parcasi derdi filan hic mi hic
adalet savasi verdikleri
yalnizca ALLAH'a kul olma sevdasi sevdalari…
onca kan,onca olum ,onca feryat,onca ates arasinda
kalpleri sefkat guvercinleri kaldirip kondurur genede
onca ihanet,onca hiyanet,onca kalleslik arasinda
sadakat turkulari terennum eder dudaklari
Allah'a ve rasulune
onca kin ,onca nefret ,onca kiyicilik arasinda
merhametli bir nazari esrgemez kuslara gokyuzunde