Herjalf - Iduna

Wieczne życie, Młodość , Siła
Jabłoń nieśmiertelności, boskość która nieprzemija
Z oczu Iduny bije srogość
Asgard jest krainą bogów, Odejdź stąd nim nasza moc zniszczy cię
Oto stoję u wrót mojego pożądania i oddycham mgłą pokrzepienia. Mój spryt i siła są niezwyciężone
Strzeżcie się strzeżcie, o wielcy bogowie
I wzbił się wysoko, by chciwie porwać ją. W swe szpony pochwycił bezcenne klejnoty
Już nikt mi nie przeszkodzi zniszczyć nieśmiertelnych. Złote jabłka oślepiają mnie swym blaskiem
A ich matka usycha...
Już nikt mi nie przeszkodzi zniszczyć nieśmiertelnych. Czuję radość z haniebnego czynu
Jestem wielki, niepokonany
Lecz cóż kto śmie wkroczyć do mojej jaskini i porwać Idunę. To podstępny Loki, wnet dogonię cię
Krwawo zemszczę się...
Tak wielce zaślepiony orzeł poszybował za nim. W momencie gdy przelatywał nad bramami Asgardu
Thor strzała gromową rozniecił ogień...
Płomienie sięgnęły orła boleśnie opalając mu skrzydła. Runąwszy w ogień zamienił się w popiół