Serdar Ortaç - Sefa

Ne sefadan, ne beladan, hayat aşktan oluşur
İnanırsan bana cennet, sana hasret yüreğim.
Ne ölümden, ne zulümden, dilim aşktan konuşur
Kıracaksan en azından, bırak atsın yüreğim.

Eskileri unutma alışkanlığı var hepimizde
Eldekini tutma savurganlığı var.
Bir kere vurdu mu kalbe o aşkın ecel sopası
Korkutuyor ama kalbe ne faydası var?

Kimsede kalmadı zerre tebessüm edip yola çıkmak
Layığını bulacak bu efendi yürek, yarı çıplak
Korksa da elleri arkada birleşiyor yâr için
Ben de o kavgada olmam o küpküçücük yer için

Varlığım da yokluğum da önemli mi senin için?
Bunca efkâr çokluğunda kaçtın elimden
Aşk önümden geldi geçti, bir durmadı yörüngede
Kaç karamsar öykü varsa saçtın elinden