Subrosa - Kim Ki Baki

İnsan Hak'kın ardında, kan kuscak ardımdan,
salkımdan düşen üzüm tanesiyim baktığında,
Görmediklerin göğüs kafesimin altında.
Yandımda, söndümde ben yok oldum aslında.
Kalsamda bir başıma, bildiğim tek doğru.
Beni senden üstün kılan inancımdır oğlum.
Gökyüzüne diktiğim bütün güller soldu.
Velakin vazgeçmedim bir gül daha koydum.
Zorluktan şikayetçisin, velhasıl bencilsin.
her ne varsa hayatında, hepsinden vazgeçtin.
Sararmış şu benzim, savaştım katlettim.
Kararmış ciğerlerim, yavaştım kaybettim.
Yağmur bedeni temizledi ruhlar hala kirli.
İnandım ve kanmadım nefsim yerlebirdi.
Her yerde gördüğüm tek göz piramidin,
aklını alacak inan, Suuru İsrafil'in.

Nakarat
Yine beni kandır nefsi uyandır
Sanki kalp yok çok zamandır
Sahte yüzler masayı donattı
Kalk bi çay koy hepsi taraflı
Fani bir dünyanın üzerinde baki
Zehri yalan olanın çoktur emsali
Beyni dahi belki kendi sahi Kimse baki değil kim ki tabii

Bazen mutlu insanoğlu,
bazen ise karanlıkta saklı kalmış
düşünceleriyle savaşır halde,
serildin yere!
Kimi zaman huzurlu,
çoğu zamansa bataklığa batmış
sıkıntı güneşi hep en tepesinde,
sevindin yine!
Kırılmış kemikleri, ayaklar bedeni sürükler.
Yarım kalmış sözleri, o gafil seni hapseder.
Sana kanmış birileri, belli kendini mahfeder.
Gideceğin yer toprak altı tövbe et ahh peder.
Allah affeder elbet seni
doğruyu bul yeter ki.
Yaşarken kaybeder kimisi
bu sonuncu değil belli ki.
Dirisi ölüsü uzak kalmış Rab'dan. Kimisi lafta,
yarın başlar mutlaka. Birisi değil ki, herkes morga.
Kim bu insana zulmeden, zihniyetin sahibi.
Söyle kim bu vahşetin, asıl seri katili.
Bilemezsin tabi, bilemez hiç bi kimse gerçeği.
Bense bildiğimi sakınırım, kelepçelerim dilimi.