Anıl Yahşi - Hüzün Ve Sonbahar

Gel bide, benim gözümden bak şu aynaya
Yarın kadar gerçek olsada, dün kadar yalan hayat.
Ben bu günde yumruklarımı sıkarken yok ettiğim
soru işaretlerini gelip birde bana sorsana!

Yaşım on dokuz ve defalarca gördüm sonunu
Hayat dediğim senden ibaretti, onurum olmadı umur.
Nasıl olurda anlamıyorum geçmişim olur sorun.
Sildiğim ve yaktığım defterlerin külleri solunur.

Herşey geride kaldı, tam bir haldeyim yanında
Hayalinle nefes aldım, inan senleyim yarında.
Cenneti müjdeleyen bir kız çocuğu sana benzeyen
Yarına umut olsun bize, ailem diye seslenen.

Neyse işte ben biraz kalenderim.
Hayat bir kumar olsa bile, ben yine hep kaybedenim.
Gitmek içinde gelmedin de, peki neden var korkularım.
Güvensizlik değil inan, herşeye rağmen inanışım.

herşey yerli yerinde tamam eylül geldi bak
hüzün ve sonbahar yaprakları dökülmekte.
Yarın gözümü açtığımda karabulutların istilası
bu şehri donatmakta ve yağıyor yağmur gözlerimden şehre.
Uzuyor karanlığın ucu, geliyorum yanına doğru
Yağmurda sığındığımız apartmanda buluyorum kendimi
Şimdi söyle sen misin yağmuru sevmeyen.
Helalim derken nasıl sanarsın sözünden vazgeçen.
Nasıl
Asıl kendimi kaybettim gidişinin ardından
ve yeni hayatıma taşınıyorum gelişinin ardına
Sen yeni hayatımın temelleri, güven ve huzur
Sen beni hayasızca temenni eden ömürümün sonsuzu.

Yanımdasın, olsanda bi kaç şehir uzağımda
İnan bi gün olsun vazgeçmedim, yürüsemde mayında.
İyisiyle kötüsüyle yaşadığım güzeldi dört ayda
Mars gibi kırmızıyım karşında, sen beyazdın aydan
-
Bir pazar sabahı, ardından kahve falı
herşey güzel fakat şayet, bir engel var yolumda,
yolun sonunda sen varken. ve ben gelemiyorum bari,
hadi sen çıkta gel.

Bir yanım karanlığa aşık, diğer yarım sana.
Ben karanlığın bedeniyim, siner yarın sana.
Alır başımı giderim sen kalırsın sade bana.
Asla hayalim bitmeyecek sen oldukça yarına.