İrfan Özata - Yalnızlıktan Üşüyorum

Bir yalanın tuzağına düşünce
Aldatanın şarabını içince
Sarhoşluğun görmezden gelmeye yetmez
Bir günah üç beş yalan topla artık aşk yetmez

Yalnızlıktan evim var dayalı döşeli
Huzurluyum sakinim kapım kapalı
Yani mutlu gibiyim
Sanki mutlu gibiyim
Belki mutlu gibiyim
Ama eksik gibiyim

Yalnızlıktan üşüyorum düşüyorum düşüyorum
Dün bütün gece seninleydim
Rüya olduğunu bilemedim