Sahravat - Yol Bulur Beden

Ben sıkıldım artık martaval okuyan ağızlardan
Edepsiz halleriyle yaş karanlık oyunlardan
Haya perdesinde görünen saf gülüşlü çocuklar
Maneviyat açtı kolları selamla kucaklar

Ağlanılası hali ızdırapla anlatırım ben
Haramlarla dost olanlar hain tıpkı gül diken
Gönül kapımda beslediğim o şarlatanlar ihtişamla
Anlatırdı masallarını inanmışım meğerse

Bakarsın son trenle yol bulur bir gün beden
Sıkıntı çekme geçse dahi bütün günün gülmeden
Açlık hali çekmeden, ne bilecen açın halini
Açlık hali çekip şükreden binlerce alimi

Derinlerine indiğin o MANA inan muntazam
Gözünle kapladığın o dünya malına olsun son vedan
Hali anlatınca ağlamakta olduğun bu anı
Anlatınca hissettiğin duyguların firarda

Zaman geçer ve ömürden gider anlamazsın günlerini
Dönüp arkaya baktığında okurlar; amel defterini
Alıp yaktım, geçmişime dair herşeyi
Kırk kırbaç darbesiyle yerlebirdi hislerim
Gözden ırak olan hissiyatım gönüldende ıraksa
Terk edipte gittim yalnız kalan bahçemi

Yıllar oldu hasretinle dalmışım ben bu derde
Mekke beni rüzgarıyla üflesin Medine'ye
Sahravat mahlasıyla çöl olmuştu Hz.NEBİ'ye (s.a.v)
Ve her adımda bastığın o toprağa kurbanım ben

bakarsın son trenle yol bulur bir gün beden
Sıkıntı çekme geçse dahi bütün günün gülmeden
Açlık hali çekmeden ne bilecen açın halini ?
Açlık hali çekip şükreden binlerce alimi

Derinlerine indiğin o MANA inan muntazam
Gözünle kapladığın o dünya malına olsun son vedan
Hali anlatınca ağlamakta olduğun bu anı
Anlatınca hissettiğin duyguların firarda

Zaman geçer ve ömürden gider anlamazsın günlerini
Dönüp arkaya baktığında okurlar; amel defterini