Nurettin Rençber - Yalnız İnsan

Yalnız İnsan bir dipsiz kuyuya benzer ancak
Issız derinliklerde sesini duyan olmaz
Gözleri iki boşluk iki derin uçurum
Hayattan bakiyesi kendisidir yalnızca.
Solgun bir çiçekdir o duvardaki yarıkta
Güneşe ve yağmura büyür tenha anlarda

Yalnız insan durmadan kendine doğru akan
Bir nehirdir sessizce kaybolur girdaplarda
Ölgün ve titrek yanan bir mum ışığıdır o
Sönecek gibi duran sonsuz karanlıklarda
Hep bayattır ekmeği Donmuştur hayalleri
Paslanmıştır düşleri yalnız insan yalnızdır yalnız