Muhalif - Kan Tadı

Bugün de gerginim biraz, beyaz bi' sayfa açtım
Kırmızı puntolarla adını karaladım ve sustum
Sükûtum kustu kâğıda seni ve senden kalan her ne varsa
Kesik bi' nefes, bir iki hıçkırık
Gecem bölündü donuk mâvi döküntülerle
Bulutların ardından gülümseyen ayla bakıştık
Görmemeye çalıştım gözündeki kadeh ve şarâbı
Kanımı döktüğüm şu kâğıda "şerefe" deyip tokuştur
Sus, kendine sessiz bi' yer seç; orada dur
Kudurdum sanırım, yine de canını yakmak istemiyorum
Sen dört mevsim açan bi' papatyaydın, şimdi n'oldu??
"Seviyor mu, sevmiyor mu??" diyene kadar sen de soldun
Dudakların mı titreyen, bakışlarım mı; bilmem
Ve öyle bakma lütfen.. Ve lütfen korkma benden
Ne keskin sirkedir bu kontrolsüz öfke, bilirim
Teninde söndürdüğüm sigaralardır şâhidim

Kan tadı.. Dudağımda derman yok
Elimden tut, bırakma uyanmadan
"Ölüm" dedikleri uykunun aynası
Aynalar senden yalancı Geceyi tozlu düşlerle örtüyor
Umutları gömdüğüm ıssız mezarlık
Sen varsan renklere bürünüyo'..

Hadi ama, biraz şiddet.. Ne var ki bunda??
Belki tek tesellin iyi bilenmiş bir bıçağın ucunda
Bırak, kanınla berâber derdin de aksın gitsin
Bunca yıldan sonra sorma bana; "canım, sen de kimsin?!"
Kulağını aç ve dinle; bu nefret hep benimle
Sen sever miydin seni olsaydın benim yerimde??
Hâyır!! Benim gözümle baksan iğrenirdin
Ki benden vazgeçerken bir an bile düşünmemiştin
Belki şırıngayla kanına hava boşaltırım
Belki son akşam yemeğinin içine bisturiler bırakırım
Belki ince bir çizikle mat ederim şah damarını
Şaka yaptım tabii ki; lan ben hiç sana kıyar mıyım?!
Mezarında ters dönen ceset kadar duyarlıyım
Ve merhametimi kemirdiler böcekler ve çıyanlar
Bir anafor yarattım ki seni de çeksin içine artık
Sen de söyle; nasılmış bi' kan gölünde yıkanmak?!