Muhalif - Gel

Gel, ömrümün tek sâhibi
Her günümü senle doldururum
Ver elini, yollar bizim olsun
Yürürüm gücüm yettiğince
Gel, denize nâzır hayâllere
Her kelime kayık misâli yüzer
Yakamozları değişmem
Gözbebeklerindeki ışıltıya

Düşlerim, geri dönüşlerim
Ve seni düşlerim her gece
Şafak söker
Ölümü istemek, öykümün sonu
Körkütük uykusuzum yine
Saatim epey geç
Ellerim titriyor, canım
Ki seni istiyo' bedenimin her hücresi
Üşürüm nefes aldığını bilmesem
Seni duymasam ve seni görmesem..!

Veryansın eyleme yar
Gel bir gün, uyandır Beni kandır
Gülüşün nur saçsın yârınlara...!!!

Yelken açtım,
deli rüzgârlar esti
Fırtınalar çevirir oldu
dümenimi
Küstüm,
üzgün bi' çocuk gibi
Güldüm geçtim
hüzünleri bir bir

Suskunum ki beni susturur
Bi' küçük ustura
Kesti benim ar damarımı
Düş kuran yanımı kırdılar
Önüme koydular bir ip ve bi' sehpâ
Vur hadi; acıma, vur tekmeyi
Ne kıymeti kaldı??
Bu can sana kurban
Gülüşünde boğulup ölücem ben
Beni sin diye gamzene gömücekler..!