Perenal - Belki Bundan

Çözülmez bi düğüm görülmez sükutun onlara
Basit sözler olmasın bu yüz güvenmez kollara
Mecbur eder ellere yaşam sebepti solmana
Seçenekler çıkar öne izin vermez sormana

Yüzer düşün sonradan hep öncedendi gülmeler
Çocukkendi diz yarası şimdi gönle düşmeler
Geçer mi ki bi gün daha merak eder düşlerin
Korkuları döver umut her geçen gün güçlenir

Ağlamasın hayaller ki belirtmesin dışardan
Bence daha akıllıydı delirip yoldan çıkanlar
Sevmeyipte gülenler ve sustukça sıkanlar
Etrafımız dolmuş hayli sırta dayalı bıçaklar

Çözüm görür kaçanlar sessiz olun duyarlar
En büyük güzellik içi konuşmadan duyanda
Kimisi haklı huzur bulur hayal yakan dumanda
Merhaba burası beklenti huzur yokki bu yanda


Bi aklımız bi fikrimiz delirdik hep biriktirip
Bi anlımız bi bahtımız içimiz hep delik deşik Artımız yalansızız belki bundan eksiğiz
Her umuda koştuk ondan her bakışta terliyiz


Anlam ara susanda yok mu kimse anlayan
Sordukların kaçtı cevap oldu kalmayan
Bugünlerde pek bi değerli verdiğini saklayan
Sanırım artık bulunmucak cehennemde yanmayan

Gecikmeler var baya belki ondan yorgunuz
Alışkınız gidişlere her kapıda montumuz
Konuştukça anladın mı duvar neden dostumuz
Temiz kalbi fakat ruhu üflesede tozludur

İnsan ağzı bozdururken edeplidir duruşu
En büyük uyuşturucu sessizlik buluşu
Kalbalıkta devam eder dünyanın yutuşu
Yanındakiyse kurtarırmış parmakla tutuşu

Belki sevdi çukuru hep ondan oldu çökmesi
Yarım kaldı belki bundan içini çöpe dökmesi
Dolmuş ağza kadar ondan hep yazıpta söylenir
Sessizlik arar belki ondan sever köyleri