Mono - Yarına Kalsın

Verse 1:
Yağmura şiir yazmak en basiti siz,
Hiç kuraklığa şiir yazdınız mı?
Karanlıkla uyanmak mı en garibi? Siz,
Hiç hayallerde yalnız kaldınız mı?

Suyla kaplı hücrelerde tekillikten alev aldınız mı?
Yapraklara dost oldunuz onu anladık da
Siz hiç ormanlarda hapis kaldınız mı?
Bu ormanda hapis kaldınız mı?

Merkezi yangınlarım sönmedi ki
Ölüme komşu gecelerimi de kasvet sarsın
Bu çöl bir yağmur da görmedi ki
Doğan yeni güneşlerle karanlığa hasret kalsın

Üstü sende kalsın altı üstü bir kefenle
Yer altında çürümek üzere olan kurak bir bedenle
Bir de benle kaldı anılarıma çekilmiş bir perde
Bir nedenle geldiğin bu tablo renge doydu senle

Nakarat:
Yanıma kalamadın yarına kalsın özlemin
Belki de istemek en büyük hak
Yanıma kalamadın yarına kalsın düşlerim
Belki de özlemek en büyük hak

Yanıma kalamadın yarına kalsın gözlerin
Belki de düşlemek en büyük hak
Yanıma kalamadın yarına kalsın izlerin
Belki de gözlerin en büyük hak
Verse 2:
İzlerini sürdüm rüyam bize çıkmıyor
Artık hiç bir bakkal sulu yüzükleri satmıyor ki
Kayalık üstü vigor ultimate nöbetlerinde
Faranjit denildiğinde aklım yerde durmuyor

Salındıkça sallıyor ve dahası zaman
Uzak ülkelerden gelen hediyeliklerin vedası yaman
Bu denklemde senle beni denk düşürüp sağlayamam
Bir kadehin son yudumu bir tütün vebası zaman

Zamanın hebası yaşam dağlar aşan ferhatın sevdası yaşam
Tahir olmadıkça Zührenin feryadı yaşam
Yaşam neşet mızrabından aralanan
Veysel in gözlerinden görmediği topyekün vedası

Bir kadın edası peşine bir veda selası
Velhasıl elde kalan düş kırığı helası
Aşk dediğin popüler olan modern zaman belası
En kötüsü ölümsüz bir aşkın ömre vedası

Nakarat:
Yanıma kalamadın yarına kalsın özlemin
Belki de istemek en büyük hak
Yanıma kalamadın yarına kalsın düşlerim
Belki de özlemek en büyük hak

Yanıma kalamadın yarına kalsın gözlerin
Belki de düşlemek en büyük hak
Yanıma kalamadın yarına kalsın izlerin
Belki de gözlerin en büyük hak