Meçhul Sanıklar - Karanlık Gece

Her sevincin arifesinde neden nemli bende gözler
Tam kazandım derken terk eder bütün sevenler
Meyler anlar beni siktiret dolsun kadehler
Kalbim yalnızlıktan ellerim soğuktan titrer
Peşimi bırak ulan keder gözlerim dalıp gider
Her geçen gün bin beter ve ben çekerken yükünü
Kahpe dünya benle alay eder yüzüme gülüp alır dostlarımı
Yinede ben gömer sıralanır gecede dertler
Sokak karanlık tek bir başıma ben varım
Şafak söker limanda terkedilmiş sandalım hüzün çöker
Kimse görmez gizli gizli ağlarım ümit biter ben kalemle kâğıda derdi karalarım
Sonu kâbus rüyaların ve yolu hazin vedaların ikileminde karmakarışık geçti yirmi beş yılım
Çoğu zaman şarapların dibinde mutluluk arandım
İçten gelen ahımı raple dilime nara yaptım

Şu karanlık gecenin bir sonu olmalı şu yağmurun şu kışın...
Dünya kölen olan biziz sen dön kahrolan biziz
Kederden ağlayan bazen raple kalbi dağlayan
Aleminde savrulan yalanlarınla yolu bulan
Beli bükükken doğrulan meçhulde kaybolan biziz
Zenginlik değil rahat bir yaşam hayalim vardı elimden aldılar
Dünü silip beklerken yarını sabrım kalmadı selam verdik kimisi almadı
İşi düşünce sırıtarak sırtımızı sıvazladı yaratılan bir şeytandı etraf doldu kopyası
Haraç alan maymundan tut tetik çeken ve tayfası rızk içinde ter döküp eskittik biz yolları
İlk defa değil bu çok yaşadım elvedaları
Benim bir sevdiğim vardı dini imanı paraydı
Bileti verdim sonrasında taptığıyla harcandı
Bide atıp tutan vardı sopayla iyice uslandı
Palavradan yakıp yıkarken ne kötekler ıslattı
Hayat egona fırsattı garibin derdi kursaktı
Tatminsin yavşakların özü aslında tır saktı
Yüzüme bakan her gözün yarısı sanki ıslaktı
Zalim oldu hergecem karanlığında dert saklı

Şu karanlık gecenin bir sonu olmalı şu yağmurun şu kışın...
Dünya kölen olan biziz sen dön kahrolan biziz
Kederden ağlayan bazen raple kalbi dağlayan
Aleminde savrulan yalanlarınla yolu bulan
Beli bükükken doğrulan mechulde kaybolan biziz