Meçhul Sanıklar - Bedende Mevsim Sonbahar

anne affet layık olamadım bu özrüm farzet
deryada bir salım yok artık tükenmez hasret
çabaladım yetmedi birgün etmedin şikayet
hangi dala el atsam soldu Allah tan dualar arzet
ne yapsam olmadı aşkta gülmedim meşkte
kimse yaramı sarmadı bende kayboldum meçhulde
sende gitme bir senle ben kaldık bu yerde
dün gece düşümde gördüm anlatsam ağlardın anne
vefasız çekti gitti hep paramı ve pulumu sevdi
ondan sana hayır yok derdin kısaca artık bitti
başka birini bulmuş şimdi ve çok mutluymuş şimdi
onca yorulma değmedi dayanacak gücüm tükendi
özür dilerim anne mağlubum ve artık suskunum
umrumda değil kimse ben tek sana mahcubum
helal et hakkını onlar riyakar ben masum
üstünden gözyaşını sil bu sana son mektubum

kapandı gözlerim göstermez oldu aynalar
elimi tut üşüyorum bedende mevsim sonbahar
kader yazar yaşar fani gerçek olmaz rüyalar
esen bir sert fırtınayla toprak olur yapraklar
Kalleşler yattı pusuya düşlerimse düştü suya
maskeler yerlerde anne hepsinden bıçak bi sırtta
şimdi boynumda ilmik gözlerim dikik zamana
suretimdi bir gülüş melek yüzünü gördüm orda
sözlerin kulaklarımda hele busen yanaklarımda
koca adam korktuğumda güzel adın dudaklarımda
bu şehrin sokaklarında ben yokum masallarında
dikine koşmaktan bıktım derman yok ayaklarımda
görmesen günahı var duymasan hesabı var
seversen ızdırabı ölmezsen cezası var
ağlasan kuru pınar gitsen her yer dört duvar
kalsam günlerim cefa boştan yorgun düşmek var
elbet banada gülmek var anne sana bu sayfalar
burda gürültüden ziyade sessiz kalıp susmak var
hayata öksek tutmak var bende solgun yapraklar
vakti geldi gitmenin doğmakta var ölmekte var

kapandı gözlerim göstermez oldu aynalar
elimi tut üşüyorum bedende mevsim sonbahar
kader yazar yaşar fani gerçek olmaz rüyalar
esen bir sert fırtınayla toprak olur yapraklar