Abdurrahim Karakoç - Sultanım (Can Özümden Besmeleyi)

Can özümden besmeleyi çekende
Dil yanmazsa ben yanarim sultanim
Hak ugruna bir sefere çikanda
Yol yanmazsa ben yanarim sultanim

Arzuhalim ulasirsa divana
Korkarim ki taban deger tavana
Çiçegimden zerre girse kovana
Bal yanmazsa ben yanarim sultanim

Göz utanir gönül dostu görünce
Can tutusur candan selam verince
Bülbül olup bir bahçeye girince
Gül yanmazsa ben yanarim sultanim

Asiklik içimde dogdugu zaman
Kas yanar gözyasim yagdigi zaman Mizrabim sazima degdigi zaman
Tel yanmazsa ben yanarim sultanim

Üzülmedim erkenine geçine
Akil yordum herseyine hiçine
Söküp yüregimi atsam içine
Göl yanmazsa ben yanarim sultanim

Alev alev ruhta canda bu ates
Bakmakla görülmez bende bu ates
Birakilsa hangi günde bu ates
Yil yanmazsa ben yanarim sultanim

Dosta mektup yazma vakti gelirse
Yazar postalarim kismet olursa
Mektubumun mahiyetin bilirse
Pul yanmazsa ben yanarim sultanim