Abluka Alarm - Sadece Biraz Aydınlık

Keskin fikirlerin ucu paslı bıçak,
Kendimi eylem ettim davama her yolum dilemma.
Kırılır kemiklerim her şeye karşı geldim.
Asillikten bezdim aslında dürtülerim anlık.
Yağmur ile aynı şiddette gözyaşlarım.
Yağdıkça ağlarım bir karanlık köşede bulunmuşsa şahsım.
Peyapey ilerler gün salisem bahsızlık,
Gamsızda kansızlık, onlara her şey arsızlık.
Benim için manasız olur eşeğe edilen iltifat,
Köpek olsaydı insan daha sadık olurdu.
Bilirsin dünya hakikatten yanadır,
Gerçekçi olmayan sırıtır, velhasıl inceden kırıtır.
Ustalıpa erişmek isteyen düzgün bir kalfayım,
Ben kitaptan koparılmış önemli bir sayfayım.
Limsenin hakkını yemeyen profelyonel haytayım,
Bazen laylayım bayım bu sana bye bye ım.
Nakarat
Çon ince bir çizgi değişir ama bak içindeki kalabalık eden önce kara tümce
Önce bilmelisin ne iyi ne kötü varmalasın bu bilince Dilim döndükçe ve göze göründükçe yürü üzerine hadi söyle yine yüzüne
Dur de başka bir yolu var de anlat iyice böyle biline
Tahayyül ettiğiniz hayallere
Misafir olamayacak kadar izan sahibi bir kulum
Doğruların yanlışıyım, bak saygı dur!
Yok, kalmadı takatim boşa değil bağırışım.
Ne olup bittiğine fikri yok insanın,
Aslında umursanan tek şey yazıkki tok karın
İğfal ettiğin hayatın faili değildim
Ölüsünü görmek isterim zihinler tedirgin.
Maneviyat ticaret yok kalmadı keramet
Yol gösteren çok olunca aradığını bulan zor,
Maharet insanlık yok çoğunun kanında
Velev ki adamlık oda yazmaz alında.
Yolunda gitmeyince işler gidecek yerinde yok,
Haliyle insan ne ettiyse kendi diliyle…
Neden nasıl niye sormuyorsan
Bilemezsin hayatın ipi kimin elinde…