Aken - Azelya Solmadan

Umuda dert dökülür her satırın sonunda
Ben gözlerinin yeşilini hiç bi zaman unutmam
Hiç bi zaman vazgeçilmez olmadın ki
Yokluğunun ölümle benzeyişi dışında

Bugünde ekseninden hayli uzaktayım
Haydi uzatmayıp ellerime dokun bu kez
Gamteli bu satırların gül tenine dokur nazı
Hala izleri var yaşattığın enkazın

Derinde saklı işte anlatıcam sus ve dinle
Paramparça oldu inan kalem kağıt hasretinden
Her geceyi sabahlara kavuşturan bi kaç şişe Altı kesik yalnız dumandan ibaret sen

Dumandan ibaretken elimden tutmadığın
İçin mi yoksa satırların bu denli efkarı
Bi kaç nefes yeter bana emin ol ki
Sen yoluna çıktığımdan beri bozulmakta etrafım

Nakarat (*4):
Ölüm geldiğinde, yaşın kaç sormadan
Damarlarından kan çekilir, azelya solmadan
Bari ben kovmadan çekip git ki yüreğimden
Asaletin saf ve temiz kalsın yari sor bana