Aşık Veysel - Veyselin Hayatı

Genç yaşımda felek vurdu başıma
Aldırdım elimden iki gözümü
Yeni değmiş idim yedi yaşıma
Kayıb ettim baharımı yazımı

Bağlandım köşede kaldım bir zaman
Nice kimselere dedim el aman
On onbeş yaşıma girince heman
Yavaş yavaş düzen ettim sazımı

Üçyüz on da gelmiş idim cihana
Dünyaya bakmadım ben kana kana
Kader böyle imiş, çiçek bahana
Levh-i kalem kara yazmış yazımı

Geçirdim ömrümü hava yü heves
Derdim bir kimseye değildir kıyas Her zaman, her vakit kalbimde bu yas
Çarh-ı devran güldürmedi yüzümü

Bir vefasız zalim yâre bağlandım
Tarih üçyüz otuzbeş de evlendim
Sekiz sene bir arada eğlendim
Zalım kâfir yetim kodu kuzumu

Ele geniş, bana dünya dar oldu
Tahammülsüz gönlüm bî karar oldu
Günüm zindan, gecelerim zâr oldu
Kader ile bölemedim kozumu.

Veysel der dünyaya ben niye geldim
Her zaman ağladım, ne zaman güldüm
Gönlüme teselli kendimde buldum
Sabır ile teskin ettim özümü.