Celil Kul - İhtimaller Sokağı

Gecenin bir körü, elimde likörüm
Ve mezarlıktan çıkmışcasına ruhumu işgal eden karanlık
Saçlarının bir telini sakladığı için
Söz bugünde yakmıyorum halıcıoğlu ve bakırköyü
Usulca kaçtım inşaa ettiğin bu sokaklardan
Parklardan,bahçelerden vedahi konaklardan
Birnevi terk ettim kendimi bu kentin viranesinde
Uyandım ihtimalleri sokağı biranesinde
Masamın üzerinde benden önceki ayyaşın çentik izleri
Yanımda boş bir valiz,sırtımda kahverengi ekoseli ceket
Hani baba yadigarı,kol uçlarında sigara yanıkları,
Lekeler vede kan izleri
Dönüp doldur dedim ulan, doldur bir kadeh daha
İçmeliyim,dizlerimin bağı çözülüne kadar içmeliyim
Ses tellerim yırtılana kadar bağırıp,bağırıp
Geçip ayna karşısına yüzüme tükürüp de küfretmeliyim
Nakarat:
Gölgelerimi yak, külleriyle yüzünü sil
İçinden bir sevgi tut, ki kalbin erimesin
Yinede sorma bana, sorma delimisin?
Hangi fırkateyne bindin,söyle hangi gemidesin Yine bir nöbet anı,bilincim zayıf
Görüntüler flu ve sesler dere yatağı kadar bulanık
Toplu bilinç altının geçmişinde gezinen beynim
Birtürlü yıkamıyor sana aşık olmak denilen kuramı.
Kendime geldiğimde galatanın avlusundaydım
Dudaklarımda adı,elimde mektup ve fotoğraflar,
Yıkılan ağaçların çatırtısı
Bu bankta dökülmüştü dudaklarından pek hoş olmayan o laflar
Saat yaklaşık sabahın beşiydi
Gece ile gündüz, martı ile deniz, karga ile güvercin, doğu ile batı
Birnevi dünya üzerindeki tüm zıt kutuplar barışmış
Birbirinin eşiydi.
Şehrin gözlerinde can bulurken korku
Yıkıldı galatanın o heybetli duvarları
Bu sefer hayal değil, bu sefer yalan değil bu sefer gerçekti
Söz vermiştin ”kız kulesi” galataya gelecektin.
Nakarat:
Gölgelerimi yak, külleriyle yüzünü sil
İçinden bir sevgi tut, ki kalbin erimesin
Yinede sorma bana, sorma delimisin?
Hangi fırkateyne bindin,söyle hangi gemidesin