Cem Adrian - Sen Hep Böyle Kal

Ansızın çalınca yine kapın
Tanırsın sesini, tanırsın sessizliği
Ansızın soğuyunca avuçların
Tutarsın elini, özlersin ellerimi
Ve zaman öperken alnından
Okşarken yüzünü, söylerken son sözünü
Bazen böyle olur, bazen konuşamazsın
Kayar ellerinden aşk, onu tutamazsın


Sen hep böyle kal
Böyle kal ki kalbim eğilsin önünde, avunsun seninle
Sen hep böyle kal
Böyle kal ki dünya utansın önünde, övünsün seninle
Sen hep böyle kal
Ne kadar büyüsen de, kimleri sevsen de, nereye gitsen de
Sen hep böyle kal
Hep böyle kal, sakın hiç kirlenme, sakın hiç kirlenme
Sen hep böyle kal
Kapılarına dayanan tüm karanlığı beyazlara boyadım
Sen korkarsın diye
Dallarına diktim dökülen yaprakları
Sen sonbaharı sevmezsin diye
Gökyüzüne yıldızlar çizdim sana, yeryüzüne umutlar
Geceleri düşler bıraktım, sabahlarına aydınlıklar
Yağmur aşık kelebekler, ateşe aşık pervaneler gibi
Yana, yana, döne, döne, savrula, savrula
Çok yüksekten uçtum ben
Çok yüksekten uçtum ben
Çok yüksekten düştüm ben
Çok yüksekten düştüm ben
...

Sen hep böyle kal
Ne kadar büyüsen de, kimleri sevsen de, nereye gitsen de
Sen hep böyle kal
Hep böyle kal, sakın hiç kirlenme, sakın hiç kirlenme
Sen hep böyle kal