Emre Ay - Son Şansım (Ft. Nef)

Nef:
Dilimde tütün birazda mazi umut ise daim yağmura gizli
Düşünce ne kadar saçmadır ki kimi zaman uykunda beliverirdi
Huzur seneleri asra çevirdi, biri çivi gibi saplandı dilim (dimi?)
Kendimi tuttukça demlenir kin. Delirir duvara baktıkça nefretim
Sakin olmalıyım dimi? Obseflik sardıkça beni.
Rahmete boyun eymeli yaktıkça ömürden keyfe keder her gemi.
Tüketirken beni tüter pipomdan acılar, yaşam bi kum saati kadar.
Şükredemem yanımda şeytan, ruhumu kiraladım cehenneme kadar.
Kafamın içinde bin senaryo, katliama uzanır bu merhamet yok,
Anıları gördüm ve de yazmak zor, ellerimde kan vardı.
Hep bir şans önüme çıkar ama tekledi çark önüme açar yol,
Benim sorunuma bu cihanda yok, ve de arayacak mecalde yok.
Kafatasım taslak, hayak ise massak bir kat daha altta,
Hatta dört duvar yamacında umut adına verilen harpta.
Takan kalmadı adamım, nefret için ettim takas.
Ama sonunda anladım. Yaşamak için öldürmelisin ahbap!
Nakarat:
Dünya!
Rüya içinde rüya
Uyan
Çok geç olmadan, geç olmadan.
Dünya!
Rüya içinde rüya
Uyan
Zaman dolmadan, dolmadan
Emre Ay: Son şansım, insanlar nefreti öğretti yıllarca,
Sevmeyi denedim aklımı kaybettim yollarda.
Ben olmazsam, sen susmazsan yağmurdan sel götürür etrafı,
Efkarım, endamın, hengame tek karım yarim. Beklerim!
Saydam gönlüm! İnsanlar beni nankör gördü.
Etleri tıknaklarıma törpü dişleri gerdanıma örgü.
Nazik oldum bilmedi gördü. Sakin oldum sabrettim. Çok laf döktüm.
Alçalmadı gönlü. Bitti. Karanlıkta öldün!
Korkmadın ölmekten yada dönmekten yüksekten düşmekten,
Parlakken sönmekten nefret ettim geri dönmekten hep
Korkardım üzülmesinden, yüzünün düşmesinden
Beklet beni beklet geleneksel sen. Sen gene eksen.
Bilmezsin sen kıymet. Tekrar bana tekrar küfret,
Bu bana külfet, nefesimi boynunda hisset.
Hisset, hisset!
Bana karanlıkta eşlik et.
Olmuyarsa, bileklerini kes!
Nakarat:
Dünya!
Rüya içinde rüya
Uyan
Çok geç olmadan, geç olmadan.
Dünya!
Rüya içinde rüya
Uyan
Zaman dolmadan, dolmadan