Eren Ağkoç - Çölalan

Bir ses var kimse duyamaz
Duyduğum sesler yine kendimin.
Kalbim çölalan , uzak ülke.
Kimse açamaz.
Kalbim çölalan , uzak ülke.
Kimse açamaz,
Açamaz.

Şiir :

Ne bir yön
Ne bir insan var.
Rüya dar Sığmaz içine orman.
Duyduğum seler
Sadece kendi sesim.
Yine de yabancının biri
-Elinde kırık kalp kafesi
Sarı dişleriyle
Konuşan zebanice –
Konuşur durur günöte içimde.
Duymamazlıktan gelirim çoğu zaman onu da,
Bazen uyandırır içimde uyuyan her ne varsa
Açmaz içimde çöl çiçekleri
Geçer gider yanından çöl çingenesi.