Eylem Aktaş - Karagül

Bir yanı buz dağına dönüşmüş doğanın
Diğer yanında sen
Sırasımı şimdi buz kesilmenin
Üşüdüğümü görmezmisin

Yapraklarını üstüme örtermisin
Seninle yalnızlığı yaşarken
Sensizliğe tutsaklığımı karagül

Takvimlerde hep aralığın yirmi dördü
Üşüyorum üşüyorum sensiz newrozlarda
Örtermisin üzerime yaprakların örtüsünü
Ben her zaman seninle her zamanki gibi sensiz
Tarifsiz kederlere daldım bugün Yine zehir zemberek düşlerim
Özledim,çok özledim seni, kavganı,
Birde gülümseyen sıcak bakışlarını
Yıkmanın tam sırası be yüreğim
Karanlıkların aramıza ördüğü duvarları
Görmelisin artık karagül, akrepten evrilenleri
Bilincine ekilmiş dargınlık tohumları
Sadece dikenler yetişmekte üzerinde
Derin bir sızı yaratarak yüreğimde
O yürekki bir gün toprağa gömüldüğünde
Bir sevda ağacı yeşerecek üzerinde

Sırasımı şimdi buz kesilmenin
Üşüdüğümü görmezmisin