Feragat Faraza - Veda Makamı

Bir veda makamı bu titrek elde kalem var
Bir sevda masalı bu yaz gününde kar yağar
Düşündükçe geçmişi sığmaz akla taşar inan
Yaşar yazar şair olur darbe yemiş her sanat
Akıl yolunda bak hisle elenen bir gönül
Sömürge altında kalmıştı bir gülüm
Bahçesinde bülbül olsam kara bir yas günü
Ötüşür kargalar alay konusu son günüm
Kısadan hisse lazım kısa tutmak vedayı
Söylenen her bi son söz gidenin hakkı mı
Katıksız aşklara katkılarla bir müzik
Karamsar hallerin bestekarıyım yalan mı
Derde deva arar halim zalim düşme peşime
Katip getir bulsun beni sözlerimde endişe
Günü birlik yaşantının söylermisin derdi ne
Bir tebessüm etse insan şeytan ağlar haline

Dertler çok yine derman yooook
Bahtım kara bize ahpab yoook
Sor bak menzile girmek zoor Kor bi kalbi vurmak ahmakça


Aç sesimi yankılansın duvarlara sitem et
Kör bir kurşun vursun kalbi halden anlasın biri
Gözlerini kapatsan kulaklarına esirim
Tesirim dilden dile dolaşan bir terim
Baş koymaya taliptim bulsaydım dizlerini
Simyacı düşlerimde altına döndü bakır
Bir esinti beklerken ruhuma çöken sise
Sırra kadem basan yâr yolda iz mi bırakır
Her diyarda ellerim ayağıma dolaşık
Kalem alsam elime kor kesilir her satır
Tarifi tarif etmek bildiğimden karmaşık
Ellerim buz tutarken yüreğim çatır çatır
Sordum: beti benzi''nden niçin sıyrılır sedef
Dedin: turnanın gözü, ceylanın boynu hedef
Küllenmeyen efkârım hep benimle bir yere
Savrulurken vurulup ecelsiz düştüm yere