Hüseyin Karakuş - Bir Ömre Vasiyet

Sokakta o kadar kalabalığın arasında
Naralar ne de hoş geliyordu
Tahammül edemediğim keşmekeş sesler
Kafamı çok kurcalıyordu
Birçok şey düşündürüyordu

Ama yine de kendimi yalnız hissediyordum
Bir simitin susamı kadar netimdir aslında
Ama aslolan günün yorgunlukları için
Hapsettim kendimi yalnızlıklara

İtiraf ediyorum
Bazen bana da Roka tadı veriyor yalnızlıklarım
Dünlerde öyle şeyler konuşmuşum ki
Öyle mücadeleler vermişim ki
Zorla başladığım için konulara
Basiti basitle nikahlayıp
Susmak susmak istiyorum Zekai
Birkaç tane eşim dostum arkadaşım var
Sanma ben kötülük yanlısı
Hormonlu bir Domates de değilim
Birinci dostumu saat iki gibi üç gibi alıyorum Zekai

Kare kare soruları çözüyor
Kündüne bile koyuyorum Bazen uzunca söyleşmek istiyorum Zekai
İkinci dostuma gidiyorum
Akşama doğru onu sayfa sayfa çeviriyor okuyorum
Yaşama biçimim hoşuma gidiyor belki ama
İkinci dostumlayken
Üçüncüsü
Beni onun evinden arıyor Zekai
Eee... onu da kırmak istemediğimden
Onunla da buluşuyorum
Ama ama onu bir başka seviyorum

Delicesine rahatlatıyor
İrili ufaklı dostlar tanıyorum içerken Zekai
Dördüncü ve son dostumu
İnan ben de tanımıyorum
Sabırsızlıkla bekliyorum
O gecenin veya gündüzün puşt aydınlığında
Benimle olacağını biliyorum
Onunla buluştuğumda bütün dostlarımı
Çok özleyeceğimi de biliyorum
Son dostumun adına ölüm diyorlar Zekai
Beni beni unutma
Ben sağ kolunu bağlamasının üstüne koyup
Tebessümle bakan HÜSEYİN KARAKUŞ.