İntizam - Tiyatro

Verse 1:
Bugün başka bir gün, dünlerimde sürgün
Bir mazi attığım adımlar üzgün
Zaman akar süzgün kalamadık bir düzgün
Sahteleşme özgün ol yarınlarında nasıl geçer ömrün

Güneş batmak üzere,hüzün dilde kelepçe
Özgür olmak için yok elimde gerekçe
Yazardım mürekkebim bitene kadar dilekçe
Kaçardım en sonunda yaşlı damlalarla birlikte

Kış mı gelir, yoksa yazdan hınç mı alır sabır?
Kahır başa geçerse sabır taşın itinayla kırılır
Tütün yanar külü parmaklarımı sarartır
Bu kaçıp giden zaman arkasından ağlatır

Kimi şerefle sundu kağıda duygularını tablolaştırıp
Kimi eshefle kustu kaleme öfkeler bulaştırıp
Zamanın,önemi yoktu çünkü korkusuzdu onlar
Kısır döngüdeymiş ertelenmiş mutlu sonlar
Verse 2:
Çiçek bahçelerine benzer önce manzaran
Bir fırtınayla harap olur akrep ile yelkovan
Resimlerde sırıtan,aynalarda somurtkan
Bir adama mecburum çünkü atsan atılmam

Düş kırıldı ben düşünce bir düşünce kaldı bende
Düş peşindeyim bu kez düşme peşime yaramı deşme
Güle neden dikenlisin diye sorma
Güle özenip solma, zaten imtihanız hazin sonla

Umut topladık sokaktan çöpçü dediler
Onca nankör varken neden suçlanır o masum kediler
Dirayetten uzak şikayetten bitap düştük
Kifayetten ırak delaletten çabuk küstük

Her şeyden bıktık,bu cana kasıtlık
Her bir yanda bolluk hakim çünkü görmedik hiç kıtlık
Fakir bugünlük yaşar zengin yarınlık
Karın tokluğuna çalışmayı tiyatro sandık