İzel - Köle Gibi

Hayattan bezmiş bir köle gibi
Yaşıyorum niye
Güneşim batık doğmuyor
Ağlıyorum gündüz gece
İçimdeki şu yangını söndürmez kimse
İlaç olmaz hiçbir çare
Dermansız derde

Niye bana gelmiyorsun
Hiç mi beni sevmiyorsun
Zor mu gelir bütün bunlar
Niye susup söylemiyorsun
Meyler çare bulamadı Dostlarım arayıp sormadı
Ağladım sabaha kadar
Gözyaşımı silen olmadı

Derin bir yalnızlık bu yaşadığım şimdilerde
Bir başımayım koskoca evrende
Biri olsun istiyorum hem dost hem sevgili,
Hem de deva dertlerime
Sendin doğacak günüme güneş yerine
Yalnızlığımı unutacak yanında uçacaktım
Belki uzaklardan duyarsın diye
Sana bir şiir bir şarkı bir ağıt yaktım