Ozan Hüseyin Yayla - Doya Doya

Aşkın bana şerbet şerbet bal oldu
Hem şansıma hem şahsıma küskünüm
Gel görki içimde yangınlar söndü
Hem gönlüme hem ömrüme küskünüm
Düşeli sevdana çok çok yıllar oldu
Güllerim elimde vermeden soldu
Yaylada çiçekler dermeden soldu
Hem hülyamı hem dünyama küskünüm
Seherde bülbüller hiç hiç ötmez oldu
Bahçene dikdiğin çiçekler ne oldu
Kanlı ozan gene gene gözlerin doldu
Hem bahtımı hem dostuma küskünüm

Mecnun oldum çöle düştüm
Yar evine köle düştüm
Ham meyveydim yeriştim Ağustosta yere düştüm

Felek leyli akar döndü
Elli sene yandım söndüm
Şöyle geçti benim ömrüm
Yetmişimde zara düştüm

Leylayı buldum sahrada
Sordum ona eflada
Neler gördüm ben orada
Seksenimde zora düştüm

Ozan yayla mecnun gibi
Bulunmaz kefenin cebi
Doksanında ermiş gibi
Yüz görmeden zora düşmüş...