Perenal - Kumdan Kale

bu sessizlik şarap elimde sanki yaram
sakinim sanar yüzümde volkanik bi kasa
defolman kural bahane aynen ve tamam
senin bakışlarından daha sıcak yatak

sakınca ben ve ben yakınsa hemencik uzaklaş
kusarsam düşün bi senle bozuktur kumandam
sorma bile iç istersen bok gibi biramdan
kimim ben sorduğumda kalkıp giderim bir anda

ağrımaz yanarsa bağrın küfredicen ağzına
pişman olup yattığında sarılcaksın yastığa
arkamın sonunda ümit düşürmez mi kamçılar
sıfırlarla beraberim el sallar çarpılar

günahın kokarsın buram buram siner üstüne
zamanında yoruldunda sonra küstün düzlüğe
düşmanımla hayalleştik düş belirlendim
tedavi olduğum ilaç tarafından zehirlendim


burası kumdan kale sigara yanmaz söner
inancı gören döver bir hayal besle oysun
uzaklaştım kendimden korktum görebilmekten
hep çocuktum vaktim yoktu herkes sordu oyun sandım

yerimde olsa hepsi gülse bende derimki helal
konu size geldiğinde işlemedi merak
hiç demedim bırak içlerinde kır at
çocukluğumla karşılaştığımda vermedi selam

çakıldıkça kaçmadım yakında çarkı sevicem
kafamı dil dökerek yormam önüne şarkı sericem
temiz bırakılmadım ki hep paslı sevilcem
olan bütün sular saklanıcak yandı denince

benliğim saklı deliyle artık az gibiydi gece
sonuç istemediğim gibi fakat bendim hep seçen
elimde olanın örneği kafamı ısıtmıyor berem
fazlasının adı verem bide konuşur veren

ahın artıklarıyla çöplüğe attıklarıyla
yazarım yaktıklarımla silmeye kalktıklarımla
yaşadım saydıklarında dinleme katılma yırt at
boş bi kağıt gördüm bana baktıklarında


burası kumdan kale sigara yanmaz söner
inancı gören döver bir hayal besle oysun
uzaklaştım kendimden korktum görebilmekten
hep çocuktum vaktim yoktu herkes sordu oyun sandım