Ramazan Aykut Uzun - Ben Yağmura Yakalandım

Son esen rüzgârı da kaçırdım
Dağılmadı yine kara bulutlarım
Ayaklarım sürtünürken yere
Ben yağmura yakalandım

Çatısız evlerin çocuk odalarındaydım
Harabelerden bozma kaydıraklarım vardı benim
Saksımdaki tek bir çiçekte düşlerimdeki orman
Ben yağmura yakalandım

Benim hiç sofram olmadı, gerekte yoktu
Soframda oturacak kimsende yoktu ki zaten
Ama onları toplamak hep benim işim oldu
Ben yağmura yakalandım

Yağmur damlalarının camlara öfkesi vardı Beni ansızın uykumdan ederdi gecenin bir yarısı
Annemi arardı boş koridorda gözlerim
Ben yağmura yakalandım

Gazete ve mecmualardan yorganım vardı benim
Korktuğumda çeneme kadar çekerdim
Gözlerim kapı eşiğini süzerdi, benimde korkularım vardı
Ben yağmura yakalandım

İki dudağımın arasından çıkan duman titretiyor içimi
On beş yaşındayım ben daha aşık olmadım ki
Gözlerim usulca kapanıyor şimdi
Bedenimi yağmura bırakıyorum

Ben yağmura yakalandım…