Raprof - Annem Örtsün Üstümü

Bi rutine binmek istemiştim öncesinde
Peronlarındayım bu şehrin,trense gelmemekte
Raylar ortasında sevişelimmi seninle?
Nezaketen de olsa trenler kapar ışıkları...

Derin bi sancıyım dudakların ötesinde
Edepsiz hatıraların olay yerinde parmak izim
Bi ben miyim hakiki yokluğunun cennetinde ?
Bakışmalar savaşında rütbemdi gözlerin

Ve kutla galibiyeti kalbimin deplasmanında
İnanki başbaşayım,sadece yastığım var
Gündüzüm yok , gecem olur kaldırımlar
Kalbim yok olur bakışlarını kaldırınca

Ve bir karıncayım , çölümde tanrı gökyüzü
Görünmez oldu gök yüzünde kapkaraydı her hüzün
Sözün bittiği bir yerde mahsurum ben
Alafranga sevdanın alaturka mahçubu

NAKARAT 2X

Gün,gecenin takibinde sırılsıklam Aşka davetim çocuksu,ellerimde kan
Bebeklerimde gam,dudaklarında sigara tellenir
Odamda terledim,soğuktu,annem örtsün üstümü

Karabasanlarımla oturup iki tek attığımda
Anladım ki onların da benim kadar derdi varmış
Saki zehri sunmuş,elden ele dolaşınca
Balıkçı ölmüş ve balıklar ağlamış

Yokluğunun varlığıyla varolur bu yokluğum
Nedensiz anlaşıldı odaların soğukluğu
Belki yalnızlığım kendi başına mutludur
Tanrı vardır ve yokluğuyla kutludur

Sigaramın güneşlerinde doğan günlerin
Vedası izmarit tadında sis bırak dudaklarımda
Hissiz elvedaların tren peronlarında
Yalan bir sevgi büyüt kalbinin kanatlarında

Aklımın duvarlarındadır harabe tablolar
Kulaklığım zulüm,intihar aletimse kablolar
Korkak hayaletim yalnızlığından korkar
Sahte uçurumlarından ölü bedenler sarkar