Senfoni - Bir Varoşun Çığlığı

Herkesin bildiği,
Ama kimsenin duymadığı ; 'bir varoşun çığlığı..”

Verse 1:
Beyin zekam führer ama elimde bişey kalmadı
Bunca şeyin arasında hayalim gömmek onca hasmı
Senin hayal gücün bel altı muhabbetle sınırlı
Benim iç dünyamdaysa var zombilerin otopsi kavgası

Şimdi kalemimle kaldırdığım kaçıncı asır?
Sistemin hayallerine uyan insanlar yobaz kanı taşır
Hayallerimi pençeleyin, artık; yere düşsemde acımaz canım
Gel ve vur palayı, birazcıkta hırpalayın

Bütün hayatını orospulara veba et
Ve deki; 'bak yinede hayattayım, düşünmedim bırakmayı”
Yüz hatlarından okunur bütün gerginliğin
O yüzden yalan söylesende anlaşılmayacak be dayı

Artık başka ütopyaya devret bu olayı
Amacımız prensesse eğer emret kurtarayım
Yasa dışı yollarla vur karaya, bul parayı
Savunduğunuz kalelere dikkat edinde ben vurmayayım sakın

Nakarat:
Bu, varoşun çığlığı duy yada git
Bul beni geri gelip göster kendini
Bu, varoşun çığlığı duyulmazki Soy beni karanlıkta kimse bilmesin

Verse 2:
Hayattan sert yumruk yiyen yapar bu işi asıl
Bu morg kankalarından ibaret tut şimdi ölüm yası
Ürettiğiniz müzik değil, sarayların yankısı
Biz varoşun çığlıkları, siz bakanların marabası!

Keşke tek derdim sevilmemek olsa,
Bir kelebek olup vokalimin en sert bassına konsam
Sert seks delisi hasta olduğun insan
Senin sezgilerini silip atıp sessizce kendisininkini yazcak

Bu masada hayat bahsin, değil taş kağıt makas
Müzik yapmayı öğrettiğin adam sana fark atar
Sonucundaysa tek kazanan taraf anafartalar
Havada uçan kalem kağıtlara yem olur bütün sinsi kargalar

Sağlam bi beate yazarım sanarsın dirildi tupac
Etrafında tur at; gel bu ne garip bi mizah
Benim yerim yoktan var edenler tarafı
Emin ol bu savaşta en çok senin olacak kayıbın

Nakarat:
Bu, varoşun çığlığı duy yada git
Bul beni geri gelip göster kendini
Bu, varoşun çığlığı duyulmazki
Soy beni karanlıkta kimse bilmesin