Seus - Buz

Kurtarsana beni bu dertten istemiyorum
Artık sana dair bir koku
Bir kaç akşam silmesem de kalbimi zorluyor
Yokluğunun pis buğu onu öldürücem de
Bitecek bir tane daha karşıma dikicen mi ?
Söyle ne yapacağımı söyle bana tanıyamadım kendimi
Gün geçtikce verdim aleve bedeni
Nasıl söylersin bunu hakketiği mi için aldı mı
Ulan ölüyordum öğrendiğimde o piçi evine aldığını
Sana kandığımı mı sandın oysa ne kadar basitti
Dimi , kimi , beni belkide bizi
Yokluğun bir babanın işsizliği gibi
Bir parça daha sabrım kaldı dayanamazsam vurucam kendimi
İnan öyle bir noktadayım ki bir yanım yan diyor bir yanım sön
Bir yanım gör diyor da gözüm kör seni bulamayacağım
Sende dahil tüm hücrelerim inanmış buna meleğim bir daha bataklık olmuyoe göl
Böl kalbini parçala kararınca al bunu de sonra öl
Beni duyamazsın raflarının küf tutmuş en eski tozlarındayım
İçim içimi yerdi derdime derdim hep kesilecek mi göz tuzları Canımı her yakışına karşın diretiyorum erimeyecek kalp buzlarım

İçimde bir şeylerin var bu karanlık seni bana dahada bağlar
İçimde buzdan yangınlar konuşamaz fakat ağlar hep anılar

Sana kaç can kurban biliyor musun senin onla kaçacağını bilmiyordum
Kaç cana razıydın söylesene sevgilim be bir mecnuna düşmüyor mu ?
Sensizim fakat üşümüyorum hep yukarıdayım seni düşünüyorum
Gözümü vurduğum onlarca yoldan birini süslesen sülietinle falan
Diye boş barakam yinede sana kapılamam yine oradayım durmuyor kanamam
Tabi ya sana yaramam ben sana onunki gibi davranamam
Aç gözüne be sevgilim istediğim bu
Sana bir oda yas taburu mirasım yanındaydı tabatum
Ben buradayım topla suçumu
Sana duyduğum özlemi anlamazlar
Her teni arzulayıp aşk sananlar
Söyle bu ne böyle kalp görse derki sana tövbe
Bana gel de ölümü kalbe sözle bir daha dönersem geri yap darbe
Hatta ve bunu duymamış ol, kapanmayacak hiç tek perde...