Sibel Gürsoy - Tuzak

yağmur yağmasın bu yorgun şehre hiç
camlara hüznüm akarken aşk haykırmazmı
aynaya baksam mutsuz bir anlam
yanmış bir mektup gibi acı
ıssız bir yolda yalnız yürüyorum
etrafta kimse yok anılarımdan başka
her yer çok uzak ruhumda telaş
kendimi arıyorum hala
seni unutmak çok zor senle
her gün odamda o karanlık yüzler
başlar yalnızlık
kalbimin tuzağına düşmüş şarkın anlatılmaz bir sancı aynı yerde
eşyalar suskun toplanmış duruyor
bu evde sensiz her şey unutulmuş gibi
yangın yerine döndü bedenim
savruk bir kedersin derinde
seni unutmak çok zor senle
her gün odamda o karanlık yüzler
başlar yalnızlık
kalbimin tuzağına düşmüş şarkın
anlatılmaz bir sancı aynı yerde
artık gülmez mi aynadaki solgun yüzüm hiç