Turgut Çakır - Ateşten Gömlek Giydim Yanıyorum

Zor kardeşim zor sevmesi çok zor

Seversen gökyüzü delinir kar yağar

Kalbim patlar gökyüzü patlar dert bini aşınca

Doktor bile derman bulamaz bu derde çare

Yolun ortasında kangal dikenleri geçit vermiyor

Bilmem neden bu aşk dikiş tutmuyor

Zor kardeşim zor sevmesi çok zor

Seversen gökyüzü delinir kar yağar

Gizemli bir dünyanın kafesindeyim

Ne güneş var ne ay ne de yıldızlar

Karanlık bir yoldayım gidiyorum sonsuza

Aşk delisi olunca fırtınalar eser kalbimde

Kangal dikenleri ısırganlar yakar canımı

Cansız kalbimde ne aşk var ne derman

Gizemli bulutlar gezer bülbül dağında

Söylersem anlar derdimi ağlar bağlar ağlar gam keder

Kara bulutlar yürür dağ yamacında

İçimde karıncalar solucanlar türkü söyler

Hayatıma musallat olan tilkiler

Karışır yarın doğacak güneşime


Hadi hadi kara kız bir oynayıver zilleri çala çala

Davul zurna eşliğinde dönüver zilleri çala çala

Topla şalvarını topla

Davul çalınca hopla

Aşkın hesabını yap da gel
Zilleri kalbine tak da gel


Sivri bıçak gibi dağların ucunda diken

Kimdir dorukta güneş bekleyen

Öylesine kibirlisin ki yakmadan gidemezsin ateşi

Hiç rahat bırakmazsın ateşi yaksan da yakmasan da

Bir sevda uğruna kıyarsın canıma

Yarası ağır aşkın

Yanıma gelin bakın

Sevda dinamiti bağlı gövdeme

Çök çökebilirsen üzerime

Güllerin dikeniyle vurma bana

Vurursan selam yok sana

Ateşten gömlek aldım giy üzerine

Aşık olmak senin neyine

Aklıma gelen başıma geldi

Aşkın kalbimi deldi

Geliver geliver ince elekten un eleyiver

Geliver geliver dönü dönü dönüver

Benim bir sırrım var söylersem dünya çöker

Aşkım çöker kalbim çöker sevdalım çöker

İnsaf yok ki herifte çöker de çöker

Volkanik dağ gibi erir akar üzerime

Soğuk su döksen bile kalbime

Yangın var yangın ben yanıyorum