Abdülbaki Kömür - Anne(bosna)

Çözdük ayrılığın düğümlerini
Sana geliyorum ey anneciğim
Tükettim acının iklimlerini
Gözleri bulut bulut anneciğim
****
Ağarmış saçında mavi bir akşam
Kırılmış saatler geçmiyor zaman
Yollar yalnızlığı söyler durmadan
İçimde tüten umut anneciğim
****
Ellerim hüzündür gözlerim camda
Yıldızlar gülümser ta uzaklarda
Sıcak kucağının saltanatında
Çocuk gönlümü avut anneciğim
****
Sığındığım bir kalesin sevgiden
Hayalin geçiyor şimdi gözümden
Sana kör bir yalnızlığın içinden
Uzattım elimi tut anneciğim. ****
Özlemin çoğalır yorgun gözümde
Duvarlar içinde kalırım anne
Uzak akşamlara göçünce kuşlar
Yalnızlığa bilet alırım anne
****
Gecenin içinde bir dost ararım
Uzanır ellerim sisli camlara
Vaktimin hepsini hüzne sararım
Bakıp Diyarbakır'ın yorgun ışıklarına
****
Gözlerim her zaman gökyüzünde
Şimdi orada hangi mevsim var
Sözüm var ayrılık hasret üstüne
Elini özlemle öperim anne
****
Bir hüzün dalıyor onurlu yüzünde
Ne olur beni de ağlatma anne