Abdülbaki Kömür - İnsanlık Utanırken

İnsanlık utanırken kendi insanlığından biri uzandı sanki saadetle çağrıdan
Bir umut oldu uyandık rahmet bulutlarından haydi durma çık artık gaflet bataklığından
Çileye talip olduk vazgeçer mi hiç imandan taviz vermeyiz asla İslamdan ve imandan
Güç alıyordu çünkü güç vadeden Allahtan biliyordu fayda yok ne evlattan ne maldan
****
Kutlu bir şimşek gibi alıp geçti mekândan cesaret oldu kalbe metanet oldu bazen
Su dedi susayarak sundu kim ilim irfan ondaki güzel gönle girdi Bediüzzaman
Çileye talip olduk vazgeçer mi hiç imandan taviz vermeyiz asla İslamdan ve imandan
Güç alıyordu çünkü güç vadeden Allahtan biliyordu fayda yok ne evlattan ne maldan