Abdullah Koçak - Karanlik

Bilinçsizce yapılan hatalarada var kaygım
Hiçbişey kalmadıki bilakis kimsesiz saygım
Sensizlikteydi kapım bi nevi ondan caydım
Saygısızlığa karşı olan ayıbım
Canımdın sonra kanıma karıştı kaçısın
Kimsesizliğe karşı oldu hep sayışım
Sonra herşeyden önce sonsuzluk
Doygunluk benim için soygunluk
Bozukluğa karşı hep yokuştuk
Sonra herkes gibi yokuşada koşuştuk
Pisliklere karşı iğce yorulduk
Artık zenk eder kalpe yoksunluk
Silinmedi acılara kapı acısın
Sonra başkalarına güller saçısın
Emin ol acılardan daha çok yakınım
Sonradan aklıma geldi gidişindeki bakısın
Yalvaracaksınız oazaman anlayacaksınız
Zaman hep bana karşı düşmanınız
Siz siz olun dökülmesin kanınız
Canıma can katardı yanışınız
Gölgeler bile gözükmez oldular
Sonra yalanın yanına aşkı koydular
Çocuğumu bile günahsızken boğdular
Onun için kalpten duyguyu çaldılar

Verse 2 :
Devam ediyor bitmedi serzenişim
Sen sözleri tutmamak için vermişin
Nasıl bukadar acıkken körleşmişim
İçimden senide mi kustum kinim
Gözlerin emin ol tek özlemim
Gelgitlerin telvesine kanmışım
Buzamana kadar seni benim sanmışım
Nezaman tutucaksın zaten batmışım
Can verirdi malesef acı verdi
Belkide üzmek değildi derdi
Kendimi kandırdım bugune kadar
Söylesene bi mutluluk ne kadar
Zincirlere vurulu kahrı hüdam
Sana gelişini güzelleştirirdi bu adam
O değil bendim senin için yanan
Yıkılışa uğradı hüznü cüdam
Odamın hertarafında senin anıların
Ben senin için yolu yarıladım
Bendimi aştı çıkı verdi kahrım
Sen açan çiçektin kalbime baharım
Zaten senli seylere hep sağarım
Tek kaçışım gelmeyişine yanarım
Ama unutma şunu
Tek annem için ağlarım.