Abdurrahim Karakoç - Düştü Can Evime

Düştü can evime dördüncü cemre
Dünyayı üçüncü gözümle gördüm
Dört yüz seksen beş gün çekti bir sene
On altıncı aya takvimsiz girdim

Aynalara baktım korku gösterdi
Saatler her sabah kırkı gösterdi
Namlular nişanlar Türk'ü gösterdi
Hayatım boyunca hedefte durdum

Gül sundum yediler koklamadılar
Armağan can verdim saklamadılar
Gittim gelir diye beklemediler
Kaybolan gölgemi yollara sordum
Getirdim yanıma ay'ı bir karış
Ölçtüm ki dağların boyu bir karış
Şehiri bir adım köyü bir karış
Damlada denizdir en küçük derdim

Savurdum eledim seçtim zamanı
Yaprak yaprak tel tel açtım zamanı
Haftada üç asır geçtim zamanı
Nereye gittimse zamansız vardım

Yırtıldı ruhlara çizdiğim resim
Yazık kulaklara sığmadı sesim
Yaşadığım şimdi beşinci mevsim
Çağın çilesini sırtıma sardım