Abdurrahim Karakoç - Kırkıncı Yıl Hesabı

Uykuları harman ettim savurdum
Bir mübarek düş aradım kırk sene
Ne usandım ne yoruldum ne durdum
İçi doğru dış aradım kırk sene

Çıktım dağ boş indim baktım ova boş
Toprak garip su tedirgin hava boş
Nere gitsem dallar kırık yuva boş
Yumurtada kuş aradım kırk sene

Aşk yükünü indirince arkamdan
Doğmadık bebekler tuttu yakamdan
Hesap-kitap ettim kaçtım rakamdan
On yitirdim beş aradım kırk sene

Binalar yükselir gözyaşı kin kan
Koymuşlar adını uygarlık ümran Yükseklerde midelerdir hükümran
Alçaklarda baş aradım kırk sene

Gönül penceremi dünyaya açtım
Baktım manzaraya ben benden geçtim
Ucuzdan tiksindim kolaydan kaçtım
Belası çok iş aradım kırk sene

Birbirinden çürük çıktı seneler
Öz yiğidi az doğurdu analar
Hayal oldu gönlümdeki binalar
Temel için taş aradım kırk sene

Adı devrim oldu avrat soyarak
Denge kurdu toklar açı yiyerek
Aptallara ibret olsun diyerek
Solucanda diş aradım kırk sene