Abgun Şah - Elveda

Tavan yine hayal evine döndü.
Talan edilen yüz akımla karanlığa gömüldüm.
Seni benim sanırken, sen başkalarında görüldün.
Hayatıma ödüldün.
Kalbin dışarıya açken, ben gözlerinin körüydüm.
Bir aşk masalı olmasada kahramanı var aşkının
Elin başkasına değerken, elim resmine değer, ağlarım.
Bir of çeksem, dağların bile yüreği dağlanır.
Korkma.
Sen gittiğinden beri acınla daha sağlamım.
Endişeler şişelerce içtiğim dertle artarken,
Uykularımda sayıkladığım isim haram kılınır bana.
Sabahladığım limanında gün tekrar biterken,
Yazdıklarıma bakıp ağlar aşktan fakir kalan fukara.
Haketmeyen yerdesin.
Ve bu yürekte yerlerdesin.
Yerin dibine girdiğimden yine başımın üstündesin.
Göründüğünden ibaret olamaz gökyüzünde tutulma.
Sevgi maalesef sevilenin elinde etten bir kukla.

Nakarat Ağrısız başım yaşlanıyorsun.
Hadi bit artık.
Gönüldekilere veda ediyorsun.
Elveda.
Yüzün olsa saklanıyorsun.
Hadi çık artık.
Suskunluktan anlamıyorsun.
Elveda.


2. Verse

Şiirlerle kısıtlı kalmaz beynimdeki gülüşlerin.
Şairleşsem anlatamam yanağımdaki öpüşleri.
Bu beden sensizlikten camsız bir mapus yeri.
Her gün takvimlerden düşer cansız ceset selim.
Düşlerle avunmaktan düştüm rüyanın peşine.
Aşk şarabın zıkkım gibi geldi vurdu mideme.
Dışarlarda kaldığımdan sol yanım biraz buruk.
Şuan seni düşünüyorum ve bir anda kesildi soluk.