Abluka Alarm - Yalnızlık İki Satır

Hayrı şerri kayda değer bir ömre ithafen okuyorum bu şarkıyı, gel de dinle.
Yanlı yanlış cümlem de yok ki biliyorsun ve bana müsaade verin o hâlde izninizle giriyorum.
İtiraf etmem gerek, ne kal demek geçer içimden ne gel ne git veyahut başka bir dilek.
Müsaade varken döksem içimi, iki dakika baksan, farkına varsan, uyansan, güneş batıya varmadan.
Ruhuma mahkûm dudaklarım, kalemse rabıtam, bu taş duvarlar adıma zimmet, çıkarın beni gardiyan.
Hayat bir yandan acıtır, kader diğer taraftan, bak gece gündüzle karışır, gel de kaldır uykulardan.
Gönül akla muhtaç bugün, aklım içimden bihaber, ömür nasılsa yazgı, ister reddet ister beğen.
Cesaretim yok gitmek veya kalmak için, yazıklar olsun Laedri, kalbin bir rüyaya minnet eder.
Ey yüzü düzgün, bak gönül üzgün, biçareyim, ne sahifeler tükettim hâlâ tatminsiz bir ifadeyim.
Kiradayım virane bir handa, yokum şu anda, tarifi yanlış yapılmış meçhul bir adresteyim.
Ya bu yangını söndür ya da yeni baştan git, hadi hangisi makul, nefsim uyuyakaldı Mevla duy beni.
Bir ışık görmezsen eğer içimde hasret mevsiminden, bense haddim bilmez isem bak bu kez öldür beni...

Yalnızlık iki satır gibi, iki satır arasına sıkışan ah bu cümlelerin dili bir olsa konuşsa, avutsa, umudum olup içime beni tutsa.
Hasretiz yeni bir yangına, boşa geçen dünün acısı vurur yine yarına, mutluluk deva olmaz aklıma, yere seren beni ecel gelir aklıma...
Yalnızlığımı paylaşır senli benli bir düşünce, tavrına tavır koymak ister hislerim de.
Masumum diyemem, hayatım az da olsa kirli, farazi bu aşk bana, üstlenemem belki.
Yandığımda yandığını gördüm kalbimin içten içe, sakın kaptırma kendini süslü bir piçe.
Değerlidir hayat yüklemeli insanı bilgiyle fakat çocuklar neden okumuyorlar hiç Nietzsche?
Yaşayamadan öğrenemez kimse vermeyin nasihat, aksakallı bir beyinden öğrenmek gerek hayat.
Virane Dervişler yoluna yolcudur anam, ne geldiyse başımıza suskunluktan lan.
Benim onla aram ilelebet kötü olacak, kuralları koyan o, ben ona yalvaracak.
Anlayamaz ki beni sen, anlatamaz ki beni ben, bir düşünce düşse kim onu kaldıracak?
Sarıldığında bırakmazmış insanı kara sevda, nankörlüktür karşındakinin verdiği cevap oysa.
Yapmacık gözlerindeki o masum süs, benden söylemesi sen ona küs...

Yalnızlık iki satır gibi, iki satır arasına sıkışan ah bu cümlelerin dili bir olsa konuşsa, avutsa, umudum olup içime beni tutsa.
Hasretiz yeni bir yangına, boşa geçen dünün acısı vurur yine yarına, mutluluk deva olmaz aklıma, yere seren beni ecel gelir aklıma...