Af - Bu Şehri Ateşe Ver (Ft. Anekdot)

AF:
Akıl bunun peşinde
Neyin peşindeyim şimdi bilmiyorum ben de
Aklımda aynı soru bir şeyden eminken
Bugün kendi kararında olsa susmayı dene
Kaybetmiyorum bugün göz hatlarım kini
Gördüğünden beridir açmıyorum kepenkleri
Hedefim kısa menzil saçlarını anımsatan
Kaçıncı duman bu saymıyorum vallahi
Naber? Burası memleketin en soğuk odası
O yüzden manzarası hala sağnak yağışlı
Sormuyorsun halâ üşümedim henüz değil
Güneşlen dur orda
Pencereme uzak yine yatağıma yakın
Rehin alır tüm geceyi küçücük bir çerçeveye
Sığdırmak gökyüzünü martılara bakmak
İlham perimi sabahın köründe boğmak
Nakarat (AF):
Düşleri peşime iş yine nefese
Barakamı kafese bu şehiri ateşe
Ver gitsin sanki kimin sikinde
Gözüme batıyo şu an İstanbul bile
Bu gecenin hatırı bu efkar tapusu
Barakama konuk olur tonlarca soru
Kafama takılıyo binlercesinden
Arada bi ara verip düşlerdeyim ben.
Düşlerdeyim ben (x2) Gözüme batıyo şu an İstanbul bile
Anekdot:
Arada bi gözümde canlanırdın
Şimdi bir ölüye nasılda ben bağlanırdım
Birkaç tatlı söze aldanırdım eminim
Sen yalanlar söyle ben bir şarkı gibi dinlerim
Devirdim kadehleri aynı kalbim gibi
İçinde kalan biraz sen vardın göründü dibi
Başımı döndüren mutluluk değil şimdi
Bakarken bir aynaya bu ben değilim sanki
Yağmurdan sonra hiç gökkuşağı belirmedi
Gözlerim karardı ben hiç sevmedim ki beklemeyi
Unutma sen de asla son birşeyler eklemeyi
Zaman alay eder sanki bekliyordu delirmemi
Ama bak yinede görmese de gözüm seni
Bu şehrin bir yüzü hala andırır seni
Belki de kandırır beni tekrar sesin
Aşk bir kalbe en zararlı besin
Nakarat (AF):
Düşleri peşime iş yine nefese
Barakamı kafese bu şehiri ateşe
Ver gitsin sanki kimin sikinde
Gözüme batıyo şu an İstanbul bile
Bu gecenin hatırı bu efkar tapusu
Barakama konuk olur tonlarca soru
Kafama takılıyo binlercesinden
Arada bi ara verip düşlerdeyim ben.