Afil Azur - Karanlık Kanatlar (Ft. Vaktikatre)

-Afil Azur-

Bi aynaya düşerde kırılırken kırılgan bedenim..
Söylenmemiş bütün cümleler karanlıkta mühürlenirdi..
Dilimin insiyatifi , yalanlarımın kırbacı..
Kendimi yasa tuttum , ölüydüm artık beyaz kanatlarımın..
Kuşkunun biriktirmenin ve beklemenin yazıcısı..
Yüzümü karanlığa çevirdikçe gölgesi vuruyor zamanın..
Bir yazın teniyle güzümün bedeni hem birleşik..
Hem ayrılırdı müebbet hüznümün karanlık şafaklarıydı..
Dalgalarıma haber veren yakamoz kimin gözüne çarpar?..
Yokluğun çoğalır öfkemin ölü olduğu anlarda..
Eşkiyâ ateşi gibiydi sesin kulaklarımı patlatan..
Limanlarında poyrazlarla lodos olurdum an be an..
Karanlığımın son nefesleri , yüzümde dinlenir..
Yüzümde arşı yaktım sabaha çıktı kanatlarım artık !..
Akşamların gibi biter bırakamadığım o romanlarım..
Hep karanlığa çatlamıştı o küskün olan hayatları..

-Nakarat-

Karanlık Kanatlarım düşerken martıların sesi inler..
Yeniden! çarpar bedenim yalanlara, küskün olmasamda zamana..
Bu sefer gördüklerim değil gerçeklerin içinden,
Sıyrılıpta gelirdim hüznümün aynalarına..
-Vaktikatre-

Sanki yanıldım..Yalanlar büyütüp cesaretime işledim..
Doğru yok gibiydi..
Her fotoğrafında şeytanın izi belki kim derdin?
Eserken zan altında soğuk iklim..
Beterdim..Çıkmazlarında kin kemirdim..
Kilit incinirdi derdinle iyi bilirim..
Yürütürüm yolsuzları gösterin kim engellemiş!
Geçmişi kirletirdi elleriyle sessiz..
Yorgunum..Boğuluyorum günah koylarında..
Çığlıklar ve yineleyen suçlarla..
Kırılgan şehrimde kandırılan gözler..
Karanlık kanatlarım mezarlığımdan göç eder..
Bekleyin..Dalgınlığıma yakındır uçurum..
Esrik gökyüzüne indiğimden beri uçuyorum..
Tek suçum yokun varlığıyla yaşamak..
Bozuk mizanda olsa yalan döküldü yere.. Feryat!

-Nakarat-

Karanlık Kanatlarım düşerken martıların sesi inler..
Yeniden! çarpar bedenim yalanlara, küskün olmasamda zamana..
Bu sefer gördüklerim değil gerçeklerin içinden,
Sıyrılıpta gelirdim hüznümün aynalarına..